Patmos Mimarlığı

Patmos Mimarlığı aslında Aziz İoannis Kale-Manastırı’ndan getirildi. Manastır’ın etrafında inşa edilmiş evlerin toplamı evlerin taraçaları sayesinden bir taşıma ağinı yaratan dolambaçlı bir beldeyi biçimlendirmektedir. Bu ağ sayesinden beldenin farklı noktalarından çabuk ulaşım ve tehlikede olan noktaların savunulması mümkündü. Dış binaların düzenlenmesi öyleydi ki hiçbir yarık olmadan savunma bir suru yaratmıştır. Zengin binalar bile korsanlar tarafından kestirilmemesi ve yağmalanmaması için basıt malzemelerden yaptırılmıştı ve dış ayrılıkları yoktu. Büyük tehlikede oldukları zaman sakinilerin sığınağı olarak kullanılan Manastır beldenin en güvenli noktasıydı.

Khora’nın konakları üç grupta sınıflandırılabilmektedir: İlk olarak 16.-17. yüzyılda beldenin dışında inşa edilmiş hükükmdarları ve derebeyilerinin oturduğu konaklar pek çok açık yada kaplı alanları vardı. Agia Levia meydanını inşa eden Giritli göçmenler, Manastır’ın batısında yerleştirdi.

İkinci olarak, 19. yüzyılda kaptanlar ve zengin tüccarlar, gemilerini izleyebilmek için Skala’ya manzaralı olan evler inşa ettirdi. Son olarak, 18. yüzyıldaki kentleşme boyunca yeniden inşa edilmiş evler, Aporthiana bölümünde ve Aziz İoannis Manastır’ın güneyinde rastlanabilen üçüncü grubu oluşturmaktadır.

Bizans “ospition” örneğine göre, iki bölümlü içiyle ve dışında yeraltı sarnıcı ve fırın içeren küçük bir avlusu olan dikdörtgen evcikler rastlanmaktadır. Zaman geçtikçe bazı evler iki katlı haline getirildi. Patmos evlerinin özelliği kapıların ve pencelerın etrafındaki “mandomata” olarak ünlenen gri veya aşı boyalı taşlardır. Hükmeden renkler, yeşil, kahve ve aşıdır, mavi ise daha modern bir eklemedir. Venedil Egemenliği döneminden sonra gotik ögeler ve neoklasik etkileri ortaya çıkmaktadır.

Ksanthos meyanında 1870’de inşa edilen Khora’ nın Belediyesinde neoklasik görüntüsü rastlanmaktadır. Bugünkü biçimi İtalyan işgali döneminde (1921-1947) edindi.