Tarihi

Patmos’un ilk gören ve sözünü edenler adayı yaklaşık 5. yüzyılda büyük tarihçi Thucydides’in dönemine tarihlendirirlerken, mitoloji ise bugün ilahiyatçı St.John Manastırı’nın bulunduğu noktada tanrıça Artemis onuruna bir akropol inşa etmek için ve Patmos’a ulaşmak için annesinin öldürülmesinden ızdırap çeken Orestis’i arzular.Adanın yeterli ölçüdeki bulguları tarih öncesi döneme uzanan insan faaliyeti belirtilerini oluşturmaktadır.

Bakır Çağı’ndan seramik ve taş aletler, Geometrik ve Arkaik dönemden kutsal kalıntılar ve Kasteli beldesinin heybetli surlarından kalıntılar – Klasik,Hellenistik ve Roma dönemindeki sürekli yerleşim göstergesi- bu adanın uzaklaştırılmış hakikatini birleştiren anahtar verileri oluşturur.Adanın ilk Yunan sakinleri İyonlar daha sonra ise Dorlar olarak varsayılmaktadır. MÖ 2.yy’da Romalılar, Patmos adasını korsan yağmasından sürgün yerine dönüştürür.

MS 95 yılında Milet’den Patmos’a sürgün olarak gelen ilahiyatçı Aziz İoannis Teolog’un Vahiy Mağarasında aynı adı taşıyan kutsal kitabı yazarak,hristiyanlığı vaaz ederek ve hristiyanları vaftiz ederek,bu adanın tarihini her şey ile ilgili olarak belirleyerek ve değiştirerek iki yıl adada kalır.

Bizans döneminde  (Özellikle 7. ve 8. yy’da)  Arap akınları adanın ıssızlaşmasına neden oldu. Birçok anıt yıkıldı, ada sakinleri ise  kaçırıldı ve köle olarak satıldı. Patmos’da kolonizasyon 11.yy’da özellikle de MS 1088’de başlayacaktır ve orada Aziz Hristodulos Latrinos , Bizans İmparatoru Aleksios I. Komninos’un kendisine bütün adayı devretmesinden sonra ilahiyatçı Aziz İoannis Teolog’un Kutsal Manastrını kurar. Manastırı inşa etmek için gelen zanaatkarlar ilk olarak Kampos bölgesine yerleştiler,adaanın kuzeyine ve devamında Khora beldesinin ilk yerleşim yeri çekirdeğini oluşturarak korsan saldırılarından korunmak için Manastır’ın surları etrafına taşındılar.

Venedikliler Patmos’u işgal ederler ve 1659 yılında ülkeyi alırlar, Manastır’ı işgal ederler.

Venedik egemenlik savaşının son bulmasıyla ada daha görkemli Manastır ve daha çok geminin her şeyi elde etmek için sakinleri engellemeksizin Türklerin eline geçer. 18. yüzyılın sonlarında Patmos  denizcilik ve ticaret merkezi olarak kurulmasına yol açan yeni bir refah dönemine girerken, 1713 yılında ise ulusal liderlerin kuluçkahanesi ve seçkin aydın insanlar için bilim yuvası olan ünlü Patmiada okulu Makarios Kalogeros tarafından kurulur. Patmiada Okulunun kurulmasından sonra ada, özellkler bilimsel,ekonomik ve denizcilik istihdamımında tanınmaya başladı, elde ettiği kentsel karakter ise belirgin hale geldi.

1770’te Orlof bağımsız oldu ve Ruslar devrimci olarak ortaya çıktılar, Küçük Kaynarca Anlaşması ile Ege Adaları tekrar Osmanlıların eline geçti. Ancak şehiri ve manevi gelişme yüzünden önceki yıllarda adada geliştirilmiş olan ulusal bilinç, Speçesliler’den sonra Patmoslular’ın ikinci olarak devrim bayrağını yükseltmelerine  sebep oldu. Hatta yurttaşları, Filiki Eterya’nın kuruculardan biri Emmanuil Ksanthos ve Ege’deki devrimde liderlik rolü oynayan Dimitrios Themelis’ti. Fakat Silahlı Kuvvetler, İstanbul Muahedesiyle (1832) Oniki Adalarını tekrar Osmanlılara devrettiler. Ancak Osmanlılar Mayis 1912’de İtalyalılara teslim ettiler. İkinci Dünya Savaşı’nın sonundan sonra 1947’de İtalya, 9 Ocak 1948’de Yunan ülkesinin sınırlarına dahil edilmiş Oniki Adaları Yunanistan’a devretti.